موجبات نفرین (قرآن)انجام برخی اعمال باعث نفرین الهی می‌شود. در این مقاله موجبات نفرین الهی با توجه به آیات قرآن معرفی می‌شوند. فهرست مندرجات۲ - افترا به خدا ۳ - افترا به قرآن ۴ - بازداشتن از راه خدا ۵ - تحریف ۶ - ترک نماز ۷ - تکبر ۸ - تکذیب قیامت ۹ - تکذیب محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله ۱۰ - تکذیب معارف الهی ۱۱ - تکذیب حضرت نوح ۱۲ - توطئه علیه دین ۱۳ - دروغ‌پردازی ۱۴ - دنیاطلبی ۱۵ - دین فروشی ۱۶ - ریاکاری در نماز ۱۷ - شرک ۱۸ - شکنجه مؤمنان ۱۹ - ظلم ۲۰ - عیب‌جویی ۲۱ - غفلت از نماز ۲۲ - فساد ۲۳ - فسق ۲۴ - قساوت ۲۵ - کراهت از حق ۲۶ - کفر ۲۷ - کفران نعمت ۲۸ - کم‌فروشی ۲۹ - گمراهگری ۳۰ - گناه ۳۱ - لواط ۳۲ - منع از زکات ۳۳ - ناخشنودی از وحی ۳۴ - پانویس ۳۵ - منبع ۱ - استكبارتوطئه غرورآميز و توأم با استكبار ولید بن مغیره بر ضد قرآن، موجب نفرين خدا بر وى: إِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ثُمَّ نَظَرَ ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ ثُمَّ أَدْبَرَ وَ اسْتَكْبَرَ فَقالَ إِنْ هذا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ إِنْ هذا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ . شأن نزول آيات مذكور، وليد بن مغيره است. حرف «ثمّ» در اين آيات براى تراخى رتبى و نه زمانى بوده و جمله «قتل ...» براى نفرين و معترضه است. با توجّه به دو نكته ياد شده، برداشت قابل استفاده است. ۲ - افترا به خداافترا به خدا، باعث نفرين الهى: ۱. وَ قالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَ لُعِنُوا بِما قالُوا .... ۲. وَ قالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَ قالَتِ النَّصارى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ذلِكَ قَوْلُهُمْ بِأَفْواهِهِمْ يُضاهِؤُنَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ قاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ. ۳ - افترا به قرآنسحر شمردن آيات قرآن، سبب نفرين خداوند: ذَرْنِي وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِيداً إِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ثُمَّ نَظَرَ فَقالَ إِنْ هذا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ إِنْ هذا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ . فاعل «فكّر و قدّر» وليدبن مغيره است كه به قرآن افترا بست و گفت: پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله ساحر و قرآن سحر است. ۴ - بازداشتن از راه خدابازداشتن از راه خدا، موجب نفرين خدا: ... وَ وَيْلٌ لِلْكافِرِينَ مِنْ عَذابٍ شَدِيدٍ الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَياةَ الدُّنْيا عَلَى الْآخِرَةِ وَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ .... ۵ - تحريفتحریف حقایق دین، سبب نفرين خدا: ۱. فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَناً قَلِيلًا فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَ وَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ. ۲. ... وَ وَيْلٌ لِلْكافِرِينَ مِنْ عَذابٍ شَدِيدٍ الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَياةَ الدُّنْيا عَلَى الْآخِرَةِ ... وَ يَبْغُونَها عِوَجاً أُولئِكَ فِي ضَلالٍ بَعِيدٍ. ۶ - ترك نمازترک نماز، از موجبات نفرين: ۱. فَلا صَدَّقَ وَ لا صَلَّى أَوْلى لَكَ فَأَوْلى ثُمَّ أَوْلى لَكَ فَأَوْلى. ۲. فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ. در احتمالى «ساهون» به معناى ترك‌كنندگان نماز است. ۷ - تكبرتکبر، از موجبات نفرين: ثُمَّ ذَهَبَ إِلى أَهْلِهِ يَتَمَطَّى أَوْلى لَكَ فَأَوْلى ثُمَّ أَوْلى لَكَ فَأَوْلى. ۸ - تكذيب قيامتتکذیب قیامت، سبب نفرين الهى: ۱. فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ. ۲. وَ لكِنْ كَذَّبَ وَ تَوَلَّى أَوْلى لَكَ فَأَوْلى ثُمَّ أَوْلى لَكَ فَأَوْلى. ۳. وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ. ۹ - تكذيب محمد صلىاللهعليهوآلهمنافقان تكذيب كننده پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله مورد نفرین الهی: إِذا جاءَكَ الْمُنافِقُونَ ... وَ اللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقِينَ لَكاذِبُونَ ... هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ. ۱۰ - تكذيب معارف الهىتكذيب معارف الهی از سوى قوم ثمود و يا عاد زمينه گرفتارى آنها به نفرين پيامبرشان صالح و يا هود عليهما السلام: ثُمَّ أَنْشَأْنا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْناً آخَرِينَ فَأَرْسَلْنا فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ أَ فَلا تَتَّقُونَ وَ قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِلِقاءِ الْآخِرَةِ وَ أَتْرَفْناهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا ما هذا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يَأْكُلُ مِمَّا تَأْكُلُونَ مِنْهُ وَ يَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ قالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِما كَذَّبُونِ. در احتمالى مقصود از «رسولًا» صالح عليه‌السلام، پيامبر قوم ثمود و در احتمالى ديگر هود عليه‌السلام، پيامبر قوم عاد است. ۱۱ - تكذيب حضرت نوحتكذيب نوح علیه‌السلام از سوى قوم وى زمينه گرفتارى آنها به نفرين آن حضرت: وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ ... قالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِما كَذَّبُونِ. كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنا وَ قالُوا مَجْنُونٌ وَ ازْدُجِرَ فَدَعا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ. ۱۲ - توطئه عليه دينطرّاحى و توطئه بر ضدّ دين و پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله، از موجبات نفرین: ذَرْنِي وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِيداً إِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ. ۱۳ - دروغپردازىدروغپردازی، سبب نفرين الهى: ۱. وَيْلٌ لِكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ. ۲. قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ. ۱۴ - دنياطلبىدنیاطلبی، موجب نفرين خدا: ۱. فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَناً قَلِيلًا فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَ وَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ. ۲. ... وَ وَيْلٌ لِلْكافِرِينَ مِنْ عَذابٍ شَدِيدٍ الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَياةَ الدُّنْيا عَلَى الْآخِرَةِ .... ۱۵ - دين فروشىدين فروشى عالمان، سبب نفرين خدا بر آنان: فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَناً قَلِيلًا فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَ وَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ. ۱۶ - رياكارى در نمازخودنمایی و ریا در نماز، موجب نفرين خدا: فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ الَّذِينَ هُمْ يُراؤُنَ. ۱۷ - شرک••• شرک‌ورزی و توصيف خدا به شریک داشتن، موجب نفرين او: ۱. وَ لَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِنَ الْأَرْضِ هُمْ يُنْشِرُونَ. ۲. ... وَ وَيْلٌ لِلْمُشْرِكِينَ. ••• شرک ورزى مشرکان موجب نفرين ابراهیم علیه‌السلام بر آنان: أُفٍّ لَكُمْ وَ لِما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ. «افّ لكم» به معناى «تبّاً لكم» نابودى و هلاكت بر شما باد. ۱۸ - شكنجه مؤمنانشکنجه مؤمنان، از اسباب نفرين الهى: قُتِلَ أَصْحابُ الْأُخْدُودِ النَّارِ ذاتِ الْوَقُودِ إِذْ هُمْ عَلَيْها قُعُودٌ وَ هُمْ عَلى ما يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ وَ ما نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ. ۱۹ - ظلمظلم، از موجبات نفرين خدا: ۱. ... فَبُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ. ۲. فَاخْتَلَفَ الْأَحْزابُ مِنْ بَيْنِهِمْ فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذابِ يَوْمٍ أَلِيمٍ. ۲۰ - عيبجويىعیبجویی، از اسباب نفرين خدا: وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ. ۲۱ - غفلت از نمازغفلت از نماز، سبب نفرين خدا: فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ. ۲۲ - فسادفسادانگیزی، از موجبات نفرين: قالَ رَبِّ انْصُرْنِي عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِينَ. ۲۳ - فسقگناه و فسق، از موجبات نفرين: ۱. يا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَ لا تَرْتَدُّوا عَلى أَدْبارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خاسِرِينَ قالُوا يا مُوسى إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها أَبَداً ما دامُوا فِيها فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّكَ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ قالَ رَبِّ إِنِّي لا أَمْلِكُ إِلَّا نَفْسِي وَ أَخِي فَافْرُقْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ الْقَوْمِ الْفاسِقِينَ. ۲. فَدَعا رَبَّهُ أَنَّ هؤُلاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ. ۳. وَيْلٌ لِكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ. ۴. وَ الَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْساً لَهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كَرِهُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ. ۵. قُتِلَ الْإِنْسانُ ما أَكْفَرَهُ كَلَّا لَمَّا يَقْضِ ما أَمَرَهُ. ۲۴ - قساوتقساوت قلب و غفلت از یاد خدا، سبب نفرين او: ... فَوَيْلٌ لِلْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ .... ۲۵ - كراهت از حقکراهت از حق و چيزهاى نازل شده از سوى خداوند موجب نفرين: وَ الَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْساً لَهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كَرِهُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ. ۲۶ - كفرکفرورزی، از موجبات نفرين خدا: ۱. ... وَ وَيْلٌ لِلْكافِرِينَ مِنْ عَذابٍ شَدِيدٍ. ۲. ... فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ مَشْهَدِ يَوْمٍ عَظِيمٍ. ۳. ... فَبُعْداً لِقَوْمٍ لا يُؤْمِنُونَ. ۴. ... فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ. ۵. وَ إِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ فَدَعا رَبَّهُ أَنَّ هؤُلاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ. ۶. وَ الَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْساً لَهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ. ۷. فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ. ۸. قُتِلَ الْإِنْسانُ ما أَكْفَرَهُ. ۲۷ - كفران نعمتناسپاسی در قبال نعمتها، مورد نفرين خداوند: قُتِلَ الْإِنْسانُ ما أَكْفَرَهُ مِنْ أَيِّ شَيْ‌ءٍ خَلَقَهُ مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ أَنَّا صَبَبْنَا الْماءَ صَبًّا ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا فَأَنْبَتْنا فِيها حَبًّا وَ عِنَباً وَ قَضْباً وَ زَيْتُوناً وَ نَخْلًا وَ حَدائِقَ غُلْباً وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ. ۲۸ - كمفروشىکمفروشی و خیانت در معامله، موجب نفرين خدا: وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ الَّذِينَ إِذَا اكْتالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ. ۲۹ - گمراهگرىاغواگری و گمراهگری، موجب نفرين: ۱. وَ قالَ مُوسى رَبَّنا إِنَّكَ آتَيْتَ فِرْعَوْنَ وَ مَلَأَهُ زِينَةً وَ أَمْوالًا فِي الْحَياةِ الدُّنْيا رَبَّنا لِيُضِلُّوا عَنْ سَبِيلِكَ رَبَّنَا اطْمِسْ عَلى أَمْوالِهِمْ وَ اشْدُدْ عَلى قُلُوبِهِمْ .... ۲. وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّاراً إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبادَكَ وَ لا يَلِدُوا إِلَّا فاجِراً كَفَّاراً. ۳۰ - گناهگناه و فسق، از موجبات نفرین: ۱. يا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَ لا تَرْتَدُّوا عَلى أَدْبارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خاسِرِينَ قالُوا يا مُوسى إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها أَبَداً ما دامُوا فِيها فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّكَ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ قالَ رَبِّ إِنِّي لا أَمْلِكُ إِلَّا نَفْسِي وَ أَخِي فَافْرُقْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ الْقَوْمِ الْفاسِقِينَ. ۲. فَدَعا رَبَّهُ أَنَّ هؤُلاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ. ۳. وَيْلٌ لِكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ. ۴. وَ الَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْساً لَهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كَرِهُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ. ۵. قُتِلَ الْإِنْسانُ ما أَكْفَرَهُ كَلَّا لَمَّا يَقْضِ ما أَمَرَهُ. ۳۱ - لواطلواط و همجنس‌بازی مردان، از موجبات نفرين: وَ لُوطاً إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الْفاحِشَةَ ما سَبَقَكُمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمِينَ إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَ تَأْتُونَ فِي نادِيكُمُ الْمُنْكَرَ ... قالَ رَبِّ انْصُرْنِي عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِينَ. ۳۲ - منع از زكاتامتناع نمازگزار از پرداخت زکات، سبب نفرين خدا بر او: فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ وَ يَمْنَعُونَ الْماعُونَ. ۳۳ - ناخشنودى از وحىناخشنودى کافران از پيام وحی، موجب گرفتار شدن آنان به نفرين الهى: وَ الَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْساً لَهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كَرِهُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ. ۳۴ - پانویس۳۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۱، ص۲۸۳، برگرفته از مقاله «موجبات نفرین». رده‌های این صفحه : موضوعات قرآنی | نفرین
|